İslamiyetin doğduğu ve hızla yayıldığı VII. yüzyılda Ermeni yerleşimleri, fetih için Arap yarımadasından çıkan Müslümanların güzergahı üzerinde kalır. Filistin ve Suriye topraklarında Bizans güçleriyle mücadele eden İslam ordularının sonraki hedefi Sasani idaresindeki İran’dır. Böylelikle Sasani topraklarında dağınık olarak yaşayan Ermeniler, Müslümanların bölgede karşılaştığı ilk halklardan biri olarak tarihe geçerler. Bu şekilde başlayan Müslüman-Ermeni ilişkileri, ileriki zamanlarda bölgede kesintisiz olarak var olan Müslüman devletler aracılığıyla 14 yüzyıldır sürmektedir.
İlk Müslüman-Ermeni temasının ikinci halife Hz. Ömer’in (634-44) döneminde olduğu kaydedilir. Arapların Ermeniye olarak adlandırdığı, aslında Ermenilerin yaşadığı coğrafyadan daha geniş bir alanı kapsayan bölge ise Hz. Osman devrinde Arap-İslam yönetimine geçer. Dört Halife döneminden sonra Emevi ve Abbasi yönetimlerinde Ermenilerin kendi idarecileri tarafından yönetildiği, dinî özgürlüğün var olduğu, neredeyse özerk bir yapı içinde yaşadıkları görülür. Ayrıca Tiflis, Berzea, Kalikala ve Dvin gibi çoğunluğu Ermenilerin oluşturduğu şehirlerde Müslümanlar ile Ermenilerin barış içinde yaşadıkları bildirilir.
Ayrıntılı bilgi için: http://dunyasavasi.ttk.gov.tr/upload/files/Ermeni_Kulliyat/1-Cilt/9-Nebi_GUMUS.pdf