Lepsius konusu Türkiye açısından oldukça önemli bir konudur. Lepsius’un 1890’larda Abdülhamid dönemindeki Ermeni isyanlarını Batı kamuoyuna nasıl çarpıtarak yansıttığını çok iyi okumak gerekir....

Büyük vilayetlerden olan Sivas’ta Ermeniler, büyük devletlerden aldıkları desteklerle Osmanlı’ya karşı örgütlenmeye başlamışlardır. Osmanlı Devleti ise Ermenilere nasihat verme yönteminde bir tedbir çaresi bulma yoluna gitmiştir....

1895-97 yılları arasında Osmanlı Devleti, reformları uygulamaya koyarken Ermenileri nüfusları oranında polis teşkilatına, vergi tahsildarlığına, jandarmaya istihdam etti. Fakat görevlendirilen Ermenilerin bir müddet sonra birer birer istifa ettiklerini görüldü. İstifa etmelerinin sebebi de Hınçak ve Taşnak komitelerinin reform yapılmasının önüne geçme faaliyetlerinde gizliydi....

93 Harbi ile Doğu Anadolu Bölgesi’nin güvenlik kontrolü neredeyse tamamen Osmanlı’nın kontrolünden çıktı. 93 Harbi’nden sonra Osmanlı İmparatorluğu’nun dağılma sürecinin başladığı bir noktada, Doğu Anadolu müthiş bir mücadele alanına dönüştü. Fakat Osmanlı İmparatorluğu doğu bölgelerinde yeteri kadar güç organize edemediği için bu bölgeler dış müdahalelere daha açık hale geldi....

Milliyetçi Ermeni kimliği oluştuktan sonraki döneme diplomatik teşebbüsler dönemi diyebiliriz. Bu süreçte özellikle Ermeni kilisesinin çok önemli bir rolü vardı ve Batılı devletlerin ilgisini Ermeni Meselesine çekmek için çaba gösteriyorlardı....

Ermenilerin 1890’lardaki isyanları ile I. Dünya Savaşı sırasındaki ayaklanmaları farklılıklar gösterir. 1890’lardaki isyanlarda Osmanlı Devleti isyanları bastırmada herhangi bir güçlük yaşamazken neredeyse tek çekincesi Avrupalı güçlerin tepkileriydi. I. Dünya Savaşı sırasında isyanların genişlik ve derinlikleri farklı olduğu gibi dış kaynaklı destekleri de aleniydi....